Τα δικά μου τραπεζώματα

«Προσκάλεσα» τις φιγούρες από τα έργα τέχνης και τους ζωγράφους που αγαπώ. Όταν άρχισαν να εμφανίζονται, στο τραπέζι του καμβά μου, δημιουργήθηκε πανικός. Ποιος θα καθίσει με ποιον; Φανταστείτε τις αντιθέσεις που υπήρξαν στο πεδίο της τέχνης ανάμεσά τους, αλλά και το χρονικό χάσμα, από τον πρώτο αιώνα, που χρονολογούνται τα πορτρέτα Φαγιούμ, έως τις φιγούρες του Γαϊτη. Οι καλεσμένοι όμως, έφτιαξαν παρέες με τη «στάση» τους. Το αγκάλιασμα του Έκτορα με την Αριάδνη του Giorgio de Chirico, παρενοχλείται από τη φιγούρα του George Grosz. Ένα Φαγιούμ, με βυζαντινό χιτώνα, προσφέρει φρούτα Lichtenstein στην Dora Maar του Picasso! Δυο ή τρεις «φιγούρες» κάθε φορά, κάθονται μαζί και αποκτούν… νέο νόημα. Αυτό ήταν για μένα μια αποκάλυψη που απομάκρυνε τις αρχικές μου ανησυχίες. Σας καλώ λοιπόν και σας, στο μεγάλο τραπέζι της τέχνης εμπρός στα ιερά τέρατα. Μακριά από τα μουσεία.

Η υπέρβαση της κακογουστιάς

Η Εθνική Πινακοθήκη φιλοξενεί Αναδρομική έκθεση του Αχιλλέα Δρούγκα από την Τετάρτη 29 Απριλίου έως τη Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009.
Η διευθύντρια της Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, αναφέρει -μεταξύ άλλων- για το ζωγράφο: «Ένα αιθέριο, ελληνικό, πνευματικό φως τυλίγει σ' ένα αβρό μαγνάδι αντικείμενα και μορφές, χαρίζοντάς τους μια πλατωνική καθαρότητα... Η τέχνη του Αχιλλέα Δρούγκα είναι στο βάθος ένας διαλογισμός πάνω στο χρόνο και στην υπέρβασή του μέσα από τη δημιουργία, μέσα από την ομορφιά».

Αυτό το «αιθέριο, ελληνικό, πνευματικό φως» που βρίσκετε και ποιον φωτίζει? Ποιανού πνεύμα υπερίπταται και εγώ ο τυφλός δεν το θωρώ, η μήπως φταίει το «αβρό μαγνάδι» που με έχει τυλίξει σε σκότος βαθύ? Τυφλός από την « πλατωνική καθαρότητα» βαθιά συλλογίζομαι τον ενεστώτα χρόνο της βλακείας που μας κατακλύζει. Τόσες παπάρες μαζεμένες για καλλιτεχνική δουλειά δεν έχουν ξαναγραφτεί (και που να διαβάσετε όλο το κείμενο). Το νεοελληνικό kitsch μαζί με την ακροδεξιά αισθητική αποτελούν την έμπνευση αυτού του ζωγράφου-κορνιζά, που όλως παραδόξως (η μήπως όχι) κατακλύζουν εσχάτως και την ελληνική πραγματικότητα ελέω τηλεόρασης, που δίνει βήμα ισαξίως με κάθε ομιλούντα και σ’ ένα φασιστικό υβρίδιο της μαύρης συμφοράς.
Συγχωρείστε μου την ιερή αγανάκτηση αλλά υπήρξα θεατής της εκπομπής της Άννας Παναγιωταρέας στην ΝΕΤ όπου η βλακεία περίσσεψε. Καθόμουν άναυδος και παρακολουθούσα (με δικά μας χρήματα) τους ακκισμούς μιας κακόγουστης παρέας που μας ταλανίζει εδώ και χρόνια. Φυσικά και αυτός δεν είναι λόγος στοχαστικός που εκφέρω αλλά ήμαρτον πια, δεν αντέχεται αυτή η παρωδία. Συγχωρήστε με.